Hoi Tom, wil je jezelf voorstellen?
“Ik ben Tom van Lingen, 26 jaar, geboren en getogen in Zaandam. Ik werk bij Omgevingsdienst Noordzeekanaalgebied op het gebied van vergunningverlening milieu en industrie. Hiervoor werkte ik bij Defensie op het gebied van veiligheid en communicatie.”
Waarom wilde je vrijwilliger worden bij de brandweer?
“In tegenstelling tot veel jongens dacht ik vroeger nooit “ik wil later bij de brandweer”. Ik wilde eigenlijk iets doen in de richting van media, theater of muziek. Tijdens de middelbare school besefte ik mij dat ik heel graag iets wilde doen voor de maatschappij. Zodoende ben ik Integrale Veiligheidskunde gaan studeren aan de Hogeschool Utrecht. Brandweer was al heel snel onderdeel van de opleiding. Zo is het balletje gaan rollen. Met mijn opleiding zou ik al snel achter een computer belanden, dus leek de vrijwillige brandweer mij een mooie hobby. Als brandweer kan je heel direct je medemens helpen.
Daarnaast speelt de spanning die je tijdens het brandweerwerk ervaart ook mee. Ik heb altijd op de Haven gewoond in Zaandam. Hier wordt Luilak altijd groots aangepakt met een grote brandstapel. Ik vond dit als kleine jongen al prachtig. Ik stond dan ook vooraan om de brandstapel aan te steken. Vuur kan eng zijn, maar is ergens ook heel mooi.”
Wat betekent Pride Week voor jou?
“Pride Week staat voor mij voor vrijheid. Het is een moment om extra stil te staan bij een inclusieve samenleving; een moment voor LHBTIQA+ mensen om samen te komen en samen te zijn. Het is een moment van loslaten en volledig jezelf kunnen zijn. Je mag trots zijn op jezelf ongeacht wat, ongeacht wie je bent, hoe je eruitziet of op wie je valt.
Je hoort wel eens de vraag of Pride Week nog wel nodig is. “Het is toch al genormaliseerd?” Maar nee. Eigenlijk wordt het nog steeds als iets bijzonders gezien. Seksuele voorkeur en gender moeten iets zijn waar we het gewoon met elkaar over kunnen hebben, zonder dat je bijvoorbeeld verplicht bent uit de kast te komen. Daarnaast zijn er nog steeds mensen die lastiggevallen worden vanwege hun seksuele voorkeur. Mensen worden bespuugd of Pride vlaggen worden in de fik gestoken. Dat laat zien dat mensen nog altijd een hokje worden gestopt.
Nederland was ooit vooruitstrevend op dit onderwerp, maar dat lijkt nu niet meer zo te zijn. Vanochtend nog las ik een artikel waarin wordt aangegeven dat we nu op plek 13 of 14 staan. In Nederland kunnen we dus nog veel winst behalen, en wereldwijd zeker ook. Daarom vind ik deze week heel mooi. We moeten vooral niet vergeten dat het normaal moet zijn, en dat het niet een bijzonder iets is.”
Hoe ervaar je de cultuur van de brandweer in relatie tot diversiteit en inclusiviteit?
“Sinds ik uit de kast ben gekomen ervaar ik een bepaalde rust. Mijn collega’s reageerden heel positief. Er werd geklapt en naderhand kwamen mensen naar mij toe met complimenten en om hun respect te uiten over de manier waarop ik het bracht. Ze lieten mij weten dat ze graag willen dat ik mij op mijn plek voel en dat ze achter mij staan. Dat het niets uit moet maken wie of wat je bent.
Er heerst kameraadschap; een gevoel van ‘we doen dit samen ongeacht wat’. Acceptatie is er dus. Maar toch merk ik dat er een bepaald standaardbeeld is van hoe een brandweerman moet zijn. Er heerst best een machocultuur. Tijdens een inzet merk je dit niet, maar daarbuiten wel. Iemand met een andere, bijvoorbeeld een zachtere, persoonlijkheid wordt daarop afgerekend. Terwijl je op andere punten juist veel sterker kan zijn. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld bij fysieke kracht van vrouwen. Daarentegen hebben vrouwen weer andere hele waardevolle competenties voor het brandweervak. Het zit ‘m ook vaak in kleine dingen, zoals bepaalde opmerkingen. Hierdoor merk je toch dat het nog als anders wordt gezien. Dat is onnodig, we moeten iedereen in hun waarde laten.”
Hoe ziet volgens jou de ideale inclusieve organisatie eruit?
“Voor mij is de ideale inclusieve organisatie een plek waar je elkaar helpt het beste in elkaar naar boven te halen. Op een positieve manier. Breng duidelijk in beeld over welke competenties iemand wél beschikt, in plaats van enkel te kijken naar wat iemand minder goed kan. Zo versterken we elkaars goede kanten.
Mensen bij de brandweer hebben passie voor het vak. We strijden met zijn allen voor hetzelfde doel. In mijn ideale brandweerorganisatie zie je dit terug.”
We zijn blij dat wij met Tom in gesprek konden over wat voor hem een inclusieve organisatie betekent. Daarvoor willen we Tom ontzettend bedanken. Veiligheidsregio Zaanstreek-Waterland wilt zich blijvend inzetten om een organisatie te zijn waar iedereen zichzelf kan zijn.
